27-02-2016, 13:49
1960! Wtedy jeszcze nie było modelu standardowego, a kwantowa teoria pola dopiero zbierała główne idee. Cóż, przejdźmy jednak do pytania.
Klasycznego oporu nie ma, gdyż elektron "porusza się" w próżni.
Innym, znacznie większym problemem jest promieniowanie. Teoretycznie elektron ma ładunek i pęd, który nie jest stały, toteż powinien promieniować. Czemu tego nie robi? Cóż, mam jedno podejrzenie. Mianowicie znajduje się on w atomie w postaci chmury, zajmuje więc wszystkie możliwe stany po trochu. Jednak skoro może zająć stan, może też zająć analogiczny stan ale o przeciwnym pędzie. W takiej sytuacji, generuje jednocześnie dwa fotony które ze sobą interferują destruktywnie. Interferowanie cząstki (czy też quasi-cząstki) samej ze sobą to bardzo powszechny w fizyce kwantowej proces.
Nie wiedzę innej możliwości (nie oznacza to jednak, że jej nie ma), jednak mam poważne wątpliwości odnośnie tegoż rozumowania. Cóż, może znajdzie się ktoś kto je skoryguje.
A, i nadal nie ogarnąłem jak splątanie kwantowe jest sprzeczne z teorią względności. Fakt że można przesyłać informacje szybciej niż światło nie ma znaczenia, gdyż nie mamy wpływu na wysyłaną wiadomość. Poza tym, warto pamiętać, że dokonując aktu obserwacji nie dowiadujemy się, czy cząstka jest jeszcze w stanie splątanym czy już nie. Mówi o tym paradoks EPR (btw. na wikipedii podano jego niepoprawną wersję). Jednak przy takich założeniach, mechanika kwantowa nie jest sprzeczna z teorią względności.
Poza tym, mam trochę nowszych informacji. Problemem jest skwantowanie grawitacji. Jak wiemy (lub nie) większość oddziaływań (silne, słabe, elektromagnetyczne) można zamodelować przy pomocy tzw. cząstek wirtualnych. Robi się tak, by uwzględnić czas który potrzebuje oddziaływanie by pokonać pewną odległość - zgodnie ze szczególną teorią względności, rzecz jasna. Model ten dla działa bardzo dobrze, nawet cząstki przenoszące oddziaływania udało nam się zaobserwować. Fotony - cząstki przenoszące oddziaływania elektromagnetyczne widzimy na co dzień. W akceleratorach obserwujemy bozony W i Z odpowiadające za oddziaływania słabe.
Jednak z teorii grawitacji Einsteina (OTW) wynika, że grawitacja nie jest przenoszona przez cząstki, tylko przez zmianę metryki. Trochę to się kłóci z kwantowym rozumieniem sił.
Klasycznego oporu nie ma, gdyż elektron "porusza się" w próżni.
Innym, znacznie większym problemem jest promieniowanie. Teoretycznie elektron ma ładunek i pęd, który nie jest stały, toteż powinien promieniować. Czemu tego nie robi? Cóż, mam jedno podejrzenie. Mianowicie znajduje się on w atomie w postaci chmury, zajmuje więc wszystkie możliwe stany po trochu. Jednak skoro może zająć stan, może też zająć analogiczny stan ale o przeciwnym pędzie. W takiej sytuacji, generuje jednocześnie dwa fotony które ze sobą interferują destruktywnie. Interferowanie cząstki (czy też quasi-cząstki) samej ze sobą to bardzo powszechny w fizyce kwantowej proces.
Nie wiedzę innej możliwości (nie oznacza to jednak, że jej nie ma), jednak mam poważne wątpliwości odnośnie tegoż rozumowania. Cóż, może znajdzie się ktoś kto je skoryguje.
A, i nadal nie ogarnąłem jak splątanie kwantowe jest sprzeczne z teorią względności. Fakt że można przesyłać informacje szybciej niż światło nie ma znaczenia, gdyż nie mamy wpływu na wysyłaną wiadomość. Poza tym, warto pamiętać, że dokonując aktu obserwacji nie dowiadujemy się, czy cząstka jest jeszcze w stanie splątanym czy już nie. Mówi o tym paradoks EPR (btw. na wikipedii podano jego niepoprawną wersję). Jednak przy takich założeniach, mechanika kwantowa nie jest sprzeczna z teorią względności.
Poza tym, mam trochę nowszych informacji. Problemem jest skwantowanie grawitacji. Jak wiemy (lub nie) większość oddziaływań (silne, słabe, elektromagnetyczne) można zamodelować przy pomocy tzw. cząstek wirtualnych. Robi się tak, by uwzględnić czas który potrzebuje oddziaływanie by pokonać pewną odległość - zgodnie ze szczególną teorią względności, rzecz jasna. Model ten dla działa bardzo dobrze, nawet cząstki przenoszące oddziaływania udało nam się zaobserwować. Fotony - cząstki przenoszące oddziaływania elektromagnetyczne widzimy na co dzień. W akceleratorach obserwujemy bozony W i Z odpowiadające za oddziaływania słabe.
Jednak z teorii grawitacji Einsteina (OTW) wynika, że grawitacja nie jest przenoszona przez cząstki, tylko przez zmianę metryki. Trochę to się kłóci z kwantowym rozumieniem sił.