03-11-2015, 19:11
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 07-11-2015, 00:33 przez Ścierwisław.)
Tytuł nie kłamie. Temat do gadania o najlepszych i najgorszych, albo może ulubionych i nie znoszonych odcinkach miłościwie nam panującego Serialu.
To ja zacznę:
Nah, zbijam się, wszystko jest wymierzone precyzyjnie jak usuwanie robaka z gałki ocznej. TAK SIĘ ROBI DOBRE KRESKÓWKI.
Dobrze rozwija Ponkę i AJ. Jest jeszcze ORZEŁ, oficjalnie najśmieszniejsza rzecz w serialu od zawsze. Piosenka ładna (bo zerżnięta od zespołu punkowego). 10/10 kanonizowałbym Ciężkim Gustawem.
Suited for Success, za wzór czym serial alternatywnie mógłby być. Z takich mniejszych konkretów: pierwszorzędny głos Rary, interakcje postaci, ładna piosenka (tym razem zerżnięta z musicalu), góra błyskotliwych detali. Taka mniej oczywista rzecz - ten odcinek to satyra na pracę wszystkich kreatywnych ludzi od zawsze - grafików, projektantów, scenarzystów i całej reszty, oraz ich klientów którzy zawsze wiedzą lepiej i zawsze chcą większe logo.
The Best Night Ever, najlepszy odcinek otwierający/zamykający, i jak dla mnie jedyny dobry finał sezonu dnia 3 listopada anno domini 2015. Polega na tym że przez cały odcinek kucyki kompletnie zawalają wszystkie swoje galowe marzenia, jest wielki i napompowany, Fluttershy uwalnia w nim wewnętrzną sukę. Kończy się cynicznym morałem zamiast deux ex siła przyjaźni, miłości czy inne magiczne fajerwerki. I jest bardzo kucykowy, bajkowy, magiczny do krwi.
![[Obrazek: 212855__safe_derp_out+of+context_the+bes...s_durr.png]](https://derpicdn.net/img/view/2013/1/14/212855__safe_derp_out+of+context_the+best+night+ever_beauty+brass_durr.png)
Rozwija wszystkie postaci jednocześnie, nawet Celestię, każdą na jej własny sposób. Opiera się na starych schematach bajek o księżniczkach, ale (zamiast odtwarzać ten sam zużyty motyw raz enty nie dodając nic od siebie) używa znanych klisz żeby odpalić własną fabułę i przy okazji je wyśmiać. Ma też ładną piosenkę (zerżniętą z musicalu, a jakże).
I robi to wszystko w 20 minut.
Lesson Zero, bo jest... specjalny. Chytra, ostra, inteligentna rzecz co pozbyła się całego infantylizmu niczym majster ścierający pył z mordy. Twilight ma paranoję i OCD, dla mnie to od razu podwaja ciekawość tej postaci. SKAZY SĄ MĄDRE, SKAZY SĄ PIĘKNE. Odcinek ma też wybuch i MMA Fluttershy. I nadal jest bajką o uroczych kucykach.
Party of One i Friend in Deed, bo zmieniły Ponkę z samobieżnej książki z dowcipami w złożoną postać i zrobiły to w 40 minut.
Friendship is Magic część I za mistrzowską ekspozycję.
Poza tym Too Many Pinkie Pies, Castlemania, Filli Vanilli, Ticket Master, Castle Sweet Castle, Feeling Pinkie Keen, Sleepless in Ponyville... można tak wymieniać.
![[Obrazek: 203086__safe_twilight+sparkle_applejack_...er+ocd.png]](https://derpicdn.net/img/view/2013/1/5/203086__safe_twilight+sparkle_applejack_screencap_spike+at+your+service_super+ocd.png)
Magical Mystery Cure, bo zmarnował alikoronację. To największe wydarzenie w serialu. Mogli POWINNI zrobić z tego dwuczęściowy odcinek wykładany platyną i jęzorami świętych, zamiast tego skleili na szybko takie sobie byle co. Założenia trą o wszystko co wiadomo o tyłkotatuażach z siłą szlifierki do diamentów, przemiana odgrzana w mikrofali jak trzeciorzędny kebab, cały patos odcinek wciska nagle i na siłę zamiast budować go stopniowo jak Freytag przykazał. Pół odcinka zapchane piosenkami, które w sumie nie są wcale brzydkie, ale nie mają wiele charakteru. Trudno winić Ingrama bo miał tylko tydzień na napisanie wszystkich.
Największy zmarnowany potencjał, 0/10 wysłałbym do obozu.
Rainbow Falls, nie chce mi się wymieniać co było w nim źle, bo a) musiałbym zmusić się do oglądania tego jeszcze raz i b) po liście błędów dałoby się przespacerować do Asgardu i z powrotem.
Nagrody poniżenia dla Somepony to Watch Over Me, It Ain't Easy Being Breezies, Baby Cakes i Dragon Quest za bycie wkurzającymi. Obiektywność intensyfikuje się.
To ja zacznę:
NAJLEPSZE
Pinkie Apple Pie, za wzór tego czym serial powinien być. Odcinek prosty do bólu, i w sumie o to chodzi. Wszystko leży w wykonaniu. Nie kombinują, fabuła jest szczątkowa, pewnie większość czasu tworzenia tego odcinka polegała na wlewaniu wiadrami ponczu i różowej farby do Flasha dopóki ilość czystej magii nie zdetonowała monitora.Nah, zbijam się, wszystko jest wymierzone precyzyjnie jak usuwanie robaka z gałki ocznej. TAK SIĘ ROBI DOBRE KRESKÓWKI.
Dobrze rozwija Ponkę i AJ. Jest jeszcze ORZEŁ, oficjalnie najśmieszniejsza rzecz w serialu od zawsze. Piosenka ładna (bo zerżnięta od zespołu punkowego). 10/10 kanonizowałbym Ciężkim Gustawem.
Suited for Success, za wzór czym serial alternatywnie mógłby być. Z takich mniejszych konkretów: pierwszorzędny głos Rary, interakcje postaci, ładna piosenka (tym razem zerżnięta z musicalu), góra błyskotliwych detali. Taka mniej oczywista rzecz - ten odcinek to satyra na pracę wszystkich kreatywnych ludzi od zawsze - grafików, projektantów, scenarzystów i całej reszty, oraz ich klientów którzy zawsze wiedzą lepiej i zawsze chcą większe logo.
The Best Night Ever, najlepszy odcinek otwierający/zamykający, i jak dla mnie jedyny dobry finał sezonu dnia 3 listopada anno domini 2015. Polega na tym że przez cały odcinek kucyki kompletnie zawalają wszystkie swoje galowe marzenia, jest wielki i napompowany, Fluttershy uwalnia w nim wewnętrzną sukę. Kończy się cynicznym morałem zamiast deux ex siła przyjaźni, miłości czy inne magiczne fajerwerki. I jest bardzo kucykowy, bajkowy, magiczny do krwi.
[obrazek przełamujący ścianę tekstu]
Rozwija wszystkie postaci jednocześnie, nawet Celestię, każdą na jej własny sposób. Opiera się na starych schematach bajek o księżniczkach, ale (zamiast odtwarzać ten sam zużyty motyw raz enty nie dodając nic od siebie) używa znanych klisz żeby odpalić własną fabułę i przy okazji je wyśmiać. Ma też ładną piosenkę (zerżniętą z musicalu, a jakże).
I robi to wszystko w 20 minut.
Lesson Zero, bo jest... specjalny. Chytra, ostra, inteligentna rzecz co pozbyła się całego infantylizmu niczym majster ścierający pył z mordy. Twilight ma paranoję i OCD, dla mnie to od razu podwaja ciekawość tej postaci. SKAZY SĄ MĄDRE, SKAZY SĄ PIĘKNE. Odcinek ma też wybuch i MMA Fluttershy. I nadal jest bajką o uroczych kucykach.
Party of One i Friend in Deed, bo zmieniły Ponkę z samobieżnej książki z dowcipami w złożoną postać i zrobiły to w 40 minut.
Friendship is Magic część I za mistrzowską ekspozycję.
Poza tym Too Many Pinkie Pies, Castlemania, Filli Vanilli, Ticket Master, Castle Sweet Castle, Feeling Pinkie Keen, Sleepless in Ponyville... można tak wymieniać.
[mury same się nie przełamią]
NAJGORSZE
Spike at Your Service, odcinek na motywie przeżutym przez niezliczone kreskówki, oparty w całości na wywindowanej do wyższych sfer niebieskich głupocie Spike'a, wziętej z rzyci, z fabułą popychaną przez niedorzeczne zdarzenia, również wzięte z rzyci. Do tego wskrzesił pomysł drewnianych wilków. W CGI. Najgorszy odcinek serialu, 0/10 taranowałbym samolotem.Magical Mystery Cure, bo zmarnował alikoronację. To największe wydarzenie w serialu. Mogli POWINNI zrobić z tego dwuczęściowy odcinek wykładany platyną i jęzorami świętych, zamiast tego skleili na szybko takie sobie byle co. Założenia trą o wszystko co wiadomo o tyłkotatuażach z siłą szlifierki do diamentów, przemiana odgrzana w mikrofali jak trzeciorzędny kebab, cały patos odcinek wciska nagle i na siłę zamiast budować go stopniowo jak Freytag przykazał. Pół odcinka zapchane piosenkami, które w sumie nie są wcale brzydkie, ale nie mają wiele charakteru. Trudno winić Ingrama bo miał tylko tydzień na napisanie wszystkich.
Największy zmarnowany potencjał, 0/10 wysłałbym do obozu.
Rainbow Falls, nie chce mi się wymieniać co było w nim źle, bo a) musiałbym zmusić się do oglądania tego jeszcze raz i b) po liście błędów dałoby się przespacerować do Asgardu i z powrotem.
Nagrody poniżenia dla Somepony to Watch Over Me, It Ain't Easy Being Breezies, Baby Cakes i Dragon Quest za bycie wkurzającymi. Obiektywność intensyfikuje się.