Niegasnące Słońce La Platy - AAR

[Kamil-Maciej]

Niegasnące Słońce La Platy – AAR

Odcinek 9

Z "Wydarzeń w Rio"

"Zwycięstwo liberałów i zawiązanie koalicji z centro-lewicą jest czymś, czego nikt nie przewidywał. Spodziewano się raczej zwycięstwa partii komunistycznej. Nie można jednakże powiedzieć, iż ta niespodzianka jest czymś złym. Syndykaliści wprowadziliby centralne planowanie, które mogłoby skończyć się gigantycznym marnotrawstwem i odebraniem własności prywatnej. Niepokojące były również postulaty o obowiązkowej pracy klas bogatszych i eliminacji burżujów, co można traktować jako zapowiedź czystek i terroru".

Z "La Capital"

"Pomimo kłamstw i fasady widać wyraźnie, iż tak naprawdę pierwszego sierpnia w Brazylii zwycięstwo odnieśli syndykaliści udający kapitalistów. Ich celem jest uśpienie naszej uwagi poprzez pozorowanie słabości. Szczęśliwie niegasnące Słońce La Platy – Augustin P. Justo – nie śpi".

Wywiad z brazylijskim ministrem gospodarki z "Wydarzeń w Rio" dnia 22.08.1936:

Dziennikarz: Dzień dobry.

Minister: Witam.

Dziennikarz: Dotarły do nas wieści o tym, iż wkrótce rząd zacznie palić kawę i płacić rolnikom za to, aby jej nie hodowali. Skąd wzięła się taka koncepcja?

Minister: Zbyt duża konkurencja na rynku sprawia, że ceny kawy spadają. Uderza to we właścicieli plantacji, którzy z kolei obniżają pensje swoim pracownikom, co powoduje spadek zakupu wszelkiego towaru i spowolnienie gospodarki. Należy więc wyeliminować niektórych sprzedawców tak, aby reszta mogła normalnie funkcjonować.

Dziennikarz: Jak taka ingerencja w wolny rynek ma się do programu pana partii?

Minister: To wcale nie jest tak, jak się panu wydaje. Najpierw rząd skupuje kawę zanim trafi do sklepów płacąc przy tym podatki tak, jakby robił to zwykły obywatel. Kawa jest niszczona dopiero później. Odniosę się ponownie do pierwszego pytania: my nie płacimy rolnikom za to, że nie uprawiają ziemi, gdyż byłoby to niewolnorynkowe faworyzowanie ludzi leniwych nad pracowitymi.

Był trzynastego września roku 1936. Przywódca siedział na fotelu, a przed nim – na innych fotelach – siedzieli ministrowie.

- Wiecie pewnie o tym, że nasz genialny plan odbudowy gospodarki przyniósł oczekiwane efekty – niegasnące Słońce spojrzał na ministra gospodarki Federico Pinedo, który uśmiechnął się. - Teraz nadeszła pora na coś więcej. Dowódco wojsk lądowych powiedz mi: czy nasze siły wystarczą do wyzwolenia Boliwii z rąk tych syndykalistycznych agentów francuskich?

- Nie. Potrzebujemy jeszcze co najmniej czterech dywizji aby móc zabezpieczać naszą granicę z wrogiem numer 1 i wyzwalać Boliwię jednocześnie.

- Ministrze gospodarki, czy jesteśmy gotowi do wyekwipowania, wyszkolenia i utrzymania owych dodatkowych sił?

- Tak jest, przywódco.

- W takim razie rozpocząć produkcję. Najpóźniej za tydzień chcę mieć raport o rozpisaniu przetargu, a za miesiąc – o jego zwycięzcy.

Fragment gazety "La Capital":

"Może się wydawać, iż w obecnej sytuacji sprowadzanie artylerii przeciwpancernej z Niemiec nie jest zbyt dobrym pomysłem. Ci, którzy tak twierdzą nie biorą pod uwagę relatywnie małych kosztów owej broni oraz faktu, iż nie wiadomo, co Brazylijczycy przygotowują do walki z nami. Przezorny zawsze ubezpieczony".

Fragment "Informatora Chilijskiego":

"Dzisiaj, dwudziestego szóstego września nastąpiło spotkanie prezydentów Chile i La Platy. W jego trakcie skupiono się na sposobach zwalczania syndykalizmu. Nasz przedstawiciel zgodził się, iż la paltański model radzenia sobie z kryzysem jest bardzo efektywny. Postanowił on skopiować – oczywiście za zgodą La Paltańczyków – niektóre ich rozwiązania".

Tymczasem na Świecie

Z "Informatora Francji"

"Trzeciego września rozpoczął się najlepszy i najważniejszy festiwal filmowy na Świecie. Mowa oczywiście o wydarzeniu w Bourges. Konkurencja jest bardzo zacięta. Jak na razie największe szanse na statuetkę platynowego sierpa i młota ma film pod tytułem "Alzacja. Kraina łez, krwi i potu". Opowiada on o losie Francuzów żyjących pod brutalnym kaiserowskim jarzmem. Głównymi bohaterami są: robotnik, nauczycielka niemieckiego i członek syndykalistycznej organizacji wyzwoleńczej".

Dwudziestego trzeciego rząd Antonina Denikina podjął decyzję o pozostaniu w Moskwie. Była ona podyktowana trzema czynnikami: bliskością innych głównych miast Rosji, odległością od granicy z państwami ościennymi i obecnością wojska. Były one krytyczne, gdyż Rosja znajdowała się wówczas na skraju przepaści: ekonomia nie podniosła się z zapaści, a morale wojska słabło z dnie na dzień.

Trzy dni później z funkcji pierwszego komisarza związków zawodowych Związku Brytyjskiego zrezygnował Philip Snowden. W trakcie swoich rządów udało mu się podnieść gospodarkę wyspy z ruiny, w którą wpędziła ją wojna domowa, oraz zapewnić wszystkim dostęp do podstawowych artykułów spożywczych, dzięki czemu uniknięto klęski głodu w skutek niemieckiej blokady. W sferze kulturalnej uznawał, iż owszem – wszelkie zabytki pochodzą z czasów burżuazyjnych, jednakże przypominają narodowi chwałę, jaką osiągnął dzięki postępowej – jak na czasy, gdy we Francji panował absolutyzm – monarchii parlamentarnej.

Trzydziestego Ukraina stanęła na skraju rewolucji. W Kijowie, na placu przed budynkiem parlamentu zgromadzili się manifestanci, którzy stworzyli okopy z desek i zasłony z dymu z ognisk. Bunty wybuchły również na Krymie i w Donbasie, gdzie – tym razem rosyjscy – agitatorzy zachęcali do pójścia drogą Francuzów i Brytyjczyków. Obawiając się całkowitej utraty kontroli nad krajem król ukraiński postanowił stłumić zamieszki. W mittleeuropie nazwano to "pacyfikacją buntu", w Rosji – "nieudaną próbą wyzwolenia", a we Francji – "brutalnym zamachem na wolność". W La Placie nikt nie przejmował się tym, co dzieje się na stepach.